Biochemia_animallab_laboratorium_weterynaryjne

Badania laboratoryjne w zakresie biochemii dla zwierząt

/ BADANIA LABORATORYJNE / By

Badania biochemiczne pozwalają określić stężenie enzymów, hormonów, jonów, witamin czy pierwiastków w surowicy lub osoczu. Uzyskane wyniki pozwalają nam określić, czy zwierzę choruje z powodu niedoborów lub nadmiaru pewnych substancji. Ponadto testy biochemiczne służą określeniu czy wybrane narządy funkcjonują sprawnie, czy dochodzi do ich niewydolności. Taki dział biochemii nazywany jest biochemią narządów.

Dobrym przykładem jest tu biochemia wątroby i parametry które oznaczamy w celu weryfikacji jej sprawności:

ALAT (ALT), aminotransferaza alaninowa, to enzym obecny głownie w hepatocytach, choć jego niewielkie ilości obecne są w komórkach mięśni szkieletowych czy mięśnia sercowego. Podwyższony poziom ALAT może sugerować uszkodzenie komórek wątroby (hepatocytów).

ASPAT (AST), aminotransferaza asparaginianowa, jest enzymem skoncentrowanym w mitochondriach komórek wątroby, ale i komórkach mięśni szkieletowych i mięśnia sercowego. W mniejszych ilościach AST można stwierdzić w komórkach płuc, śledziony, mózgu, erytrocytach i leukocytach. Podwyższony poziom AST sugeruje głębokie uszkodzenie komórek, jednakże ten parametr nie może być interpretowany samodzielnie.

CIEKAWOSTKA: podwyższony poziom AST i CK (kinazy kreatynowej) oraz LDH (dehydrogenaza mleczanowa) może wskazywać na uszkodzenie mięśni szkieletowych.

ALP (AP), fosfataza zasadowa występuje w formie izoenzymów zlokalizowanych w różnych narządach – izoenzym wątrobowy, izoenzym jelitowy oraz izoenzym kostny. Aktywność poszczególnych izoenzymów jest różna, z czego największa aktywność przypada dla wątroby a następnie tkanki kostnej. Podwyższony poziom ALP jest fizjologiczny w okresie ciąży i wzrostu kośćca. Patologiczne podwyższenie może występować w chorobach wątroby, chorobach nowotworowych, krzywicy, lizie kości czy zespole Cushinga. Podwyższony poziom ALP jest obserwowany w trakcie terapii lekami z grupy glikokortykosteroidów.

BILIRUBINA, bilirubina całkowita powstaje z połączeni bilirubiny pośredniej i bezpośredniej. Jest produktem rozpadu głównej składowej czerwonych krwinek, czyli hemu wchodzącego w skład hemoglobiny. Wysoki poziom bilirubiny nie musi wskazywać jedynie na problemy z wątrobą. Wysoki poziom bilirubiny występuje także w chorobach hemolitycznych.

GGTP, czyli gamma-glutamylotranspeptydaza to enzym obecny w wątrobie. Oznaczenie jego poziomu jest pomocne w ocenie funkcji wątroby i dróg żółciowych. Jako enzym błonowy można go także stwierdzić w ślinie, trzustce, nerkach, mózgu a także w szpiku kostnym. Podwyższenie poziomu GGTP jest odnotowywane przy cholestazie, chorobach wątroby, a niekiedy w trakcie zapalenia trzustki.

GLDH, dehydrogenaza glutaminianowa to wysokoczuły enzym stosowany w diagnostyce chorób wątroby. Enzym zlokalizowany jest w mitochondriach, a podwyższenie jego poziomu w surowicy wskazuje na uszkodzenie hepatocytów.

LDH, czyli dehydrogenaza mleczanowa występuje w formie pięciu izoform zlokalizowanych w różnych tkankach i narządach:

  • LDH1 – mięsień sercowy, nerki, erytrocyty
  • LDH2 – nerki, erytrocyty, mięsień sercowy
  • LDH3 – płuca, śledziona, nerki
  • LDH4 – płuca, śledziona, łożysko
  • LDH5 – wątroba, mięśnie szkieletowe

Samodzielne oznaczenie poziomu LDH nie wnosi wiele w diagnostyce chorób wątroby, dlatego oznaczenie tego enzymu powinno być wykonane i interpretowane wraz z innymi próbami wątrobowymi.